ده ها تن از اعضای نهاد مدنی موسوم به "روند انديشۀ نو" امروز در کابل تظاهرات کرده و سیاست حکومت را در قبال روند گفتگوهای صلح با طالبان ناکام خواندند.
شماری از این معترضان با پوشیدن کفن و حمل پلاکارد، طالبان را دشمن مردم افغانستان خوانده و گفتند که صلح با این گروه زندگی مردم را بیشتر با خطر مواجه می کند.
در شعارهای که به روی کفن این معترضان نصب شده بود، نوشته شده بود: "طالب قاتل من است"، "طالب دشمن انسانیت است"، "مرا فقط به جرم انسان بودن کشتند" و "لطفا با قاتلان من معامله نکنید".
معترضان به این باورند که حتی هرگاه طالبان به بدنه حکومت یکجا شوند آنها از قتل و کشتار مردم خود داری نخواهند کرد.
نتیجه صفر
بریالی احمدی، از معترضان به خبرگزاری بخدی گفت: "طالبان دشمن مردم افغانستان هستند و همه روزه از شهروندان کشور قربانی می گیرند اما دولت باز هم آنان را یا برادر ناراضی و یا هم مخالفان سیاسی می گویند."
احمدی می گوید که در گفتگو های صلح تا هنوز میلیون ها دالر به مصرف رسیده اما این مصارف هیچ نتیجه مثبتی در پی نداشته است.
به گفته او، اگر این پول ها برای نظامیان کشور به مصرف می رسید مردم شاهد وضعیت بهتری می بودند.
جمشيد صوفى، رييس نهاد روند انديشۀ نو در محل اعتراض به خبرنگاران گفت که ساختار پیشین و جدید شورای عالی صلح ناکارآ است و برای دستیابی به صلح باید ساختار این نهاد تجدید نظر شود.
آقای صوفی می گوید که این شورا در طول سالهای گذشته هیچ دستاوردی نداشته است.
به تازگی، محمد اشرف غنی رییس جمهوری، سید احمد گیلانی را به سمت رئیس شورای عالی صلح و محمد کریم خلیلی را به عنوان معاون ارشد او تعیین کرده است.
این دو از رهبران جهادی و مجاهدین افغانستان هستند که سال ها با طالبان جنگیده اند.
در ترکیب جدید این شورا حاجی دین محمد والی پیشین کابل، عطاءالرحمان سلیم، مولوی خبیر، حبیبه سرابی، والی پیشین بامیان و آقای خدام به عنوان معاونان دیگر این شورا تعیین شده‌اند. آقای رفیقی به عنوان رئیس دارالانشا و فاروق بشیر به عنوان معاون او تعیین شده است.
شورای عالی صلح افغانستان در سال ۱۳۸۹ شروع به کار کرد.
جمشید صوفی می گوید که هر گونه دادن امتیاز به طالبان زندگی افغان ها را با خطر های جدی مواجه می کند.
او می گوید که طالبان گروه مستقل نیست و کسانی دیگری در باره سرنوشت و سیاست های این گروه تروریستی تصمیم می گیرند.
در قطعنامه ای که روند انديشۀ نو منتشر کرده آمده است که نشست های چهار جانبه در باره صلح موثر نیست و با برگزاری این نشست ها فرصت مردم و دولت افغانستان هر چه بیشتر به هدر می رود.
روند انديشۀ نو به این باور است که گزینه استفاده از نیروی نظامی برضد طالبان بیشتر جواب می دهد تا مساله گفتگوهای صلح و کشاندن افراد این گروه به پای میز مذاکره.